Nesl-i Asım’ın ruhuyum ben. AteÅŸi tükenmek üzere olan bir ruh. Artık hatırlanmıyorum, kanında kalbinde gezdiÄŸim aklına fikrine girdiÄŸim bedenler artık tanımıyor beni. Eskiden sen vardın, bir volkan ateÅŸimin yanında kıvılcımdı sadece ÅŸimdi ise tükenmek üzereyim. Tek kelimen tek hecen bedeninde olduklarımı çıldırtırdı, coÅŸtururdu, heyecanlandırırdı. AteÅŸim öylesine yükselirdi ki arÅŸ ateÅŸimin kızıllığını taşırdı. Åžimdi öyle mi ya? Bedeninde olduklarım hapsetmiÅŸ beni.
Durduruyorlar, sen sus, konuÅŸma, söyleme diyorlar. Ama tutabilir misin aslan yaralıda olsa kafeste? Susmuyorum haykırıyorum aksine delicesine. Yapma diyorum dinlemiyorlar. Nerdesin Akif’im nerdesin?
Duymuyor, umursamıyor artık bedeninde dolaÅŸtıklarım beni. Gel artık gel de ÅŸu gören gözleri kör, duyan kulakları sağır olan bedenlere de ki “Ey Nesl-i Asım uyan!” . Sendeki bende hapsolduÄŸum ilikten kükreyip çıkayım meydana.
Ama sen yoksun, nerdesin? DüÅŸman zincir vuramaz bize, demiÅŸtin.
DoÄŸru söylemiÅŸtin, beni bedeninde taşıyan bu millete hangi çılgın zincir vurabilir ki? Ama aklının ucundan bile geçmemiÅŸtin deÄŸil mi? Evet benimde geçmezdi. Nerden bilebilirdim ki kanlarında bedenlerinde dolaÅŸan ruha, Nesl-i Asım’ın ruhuna yani bana kendilerinin zincir vuracağını. Elime, koluma zincir vurup attılar beni vicdanlarındaki ıssız kabre. Her ses çıkarışımda üzerime bir avuç toprak attılar. Toprak öylesine yükseldi ki üzerimde, eskiden duymamazlıktan gelirlerdi ÅŸimdi ise duymuyorlar bile. AteÅŸim tükenmek üzere artık. Ve sen yoksun. Åžu beni bedenlerine hapseden yaÅŸayan ölüleri bilmem ya ben seni çok özledim.
Beni senden başka tanıyan bilen yok ki.
Beni senden baÅŸka ÅŸahlandıran yok ki. Ama sen yoksun ve ben bıktım artık her gün itilip kakılmaktan, horlanmaktan, aldırış edilmemekten. Bunlar cahil bilmiyorlar ki benim ateÅŸim biterse, dün çiÄŸnetmedikleri namuslarını bugün düÅŸman ezip geçer.
Ey Akif’im gel artık. Gel de haykır: “Asım’ın Nesli diyordum ya nesilmiÅŸ gerçek, Ä°ÅŸte çiÄŸnetmedi namusunu çiÄŸnetmeyecek.” Çok bekledim seni, davasız büyüyen ÅŸu nesle anlat beni. Anlat ki titresin bedenleri, kalksın ÅŸu toprak üzerimden artık. Ama sen yoksun. Gel ki ineyim cenk meydanına.
Gel ki ineyim cenk meydanlarına dünya dursun bir an olsa.